هشتم مهر روز بزرگداشت مولانا جلال‏ الدین محمد بن بهاء الدین معروف به مولوی از عارفان بنام ایرانی است.

جلال الدین محمد بن بهاء الدین محمد، معروف به مولانا، مولوی، در سال ۶۰۴ ق در بلخ یکی از شهر‌های ایران در آن دوران به دنیا آمد. در کودکی با پدرش
بهاءالدین محمد معروف به بهاء ولد، مقارن حمله مغول به آسیای صغیر (ترکیه امروزی) رفت و با خاندانش در قونیه مستقر شد. مولانا پس از فراگیری علوم از پدر و دیگر استادان قونیه و شام به تدریس پرداخت. وی بعد‌ها با عارفی بزرگ به نام شمس الدین محمد تبریزی در قونیه ملاقات کرد و از نَفَسِ گرم او چنان به تاب و تب افتاد که دیگر تا دم واپسین، سردی نیافت و هیچ‏گاه از ارشاد سالکان و افاضه حقایق الهیه باز نایستاد. از این دوره پرشور که سی سال از پایان حیات مولوی را شامل می ‏شود، آثار بی ‏نظیری از این استاد بزرگ به وجود آمد. در مثنوی معنوی که آن را به ‏حق باید یکی از بهترین نتایج اندیشه و ذوق فرزندانِ آدم و چراغ فروزانِ راه عرفان دانست، مولانا، مسائل مهم عرفانی، دینی و اخلاقی را مطرح کرده و هنگام توضیح، به بیان آیات و احادیث و امثال مبادرت می‏ جوید.

غیر از مثنوی، غزل ‏های مولانا به منزله دریای جوشانی از عواطفِ حاد و اندیشه ‏های بلند شاعر است که با نشیب و فراز همراه است. همچنین کتبِ فیه ما 

  فیه، مکاتیب و مجالس سبعه از جمله آثار منثور مولانا است. مولانا جلال الدین رومی، سرانجام در سال ۶۷۲ ق در ۶۸ سالگی به وصال معبود شتافت و در قونیه به خاک سپرده شد. مزار او در ترکیه، زیارتگاه دوستداران ادب پارسی و عرفان اسلامی است . 

درگذشت سراج، فقیه، محدث و قاری لبنانی 

۹۴۱ سال پیش درچنین روزی، یازدهم صفر سال ۵۰۱ هجری قمری ، «جعفر بن حسین بن احمد» مشهور به سراج، از فقها، محدثان و قاریان بزرگ قرن ششم هجری قمری در شهر صور - در جنوب لبنان - درگذشت.

او در سال ۴۱۹ هجری قمری متولد شد و در علوم فقه، حدیث، قرائت، نحو و لغت مهارت یافت و برای کسب این علوم به سرزمین‌های بسیاری، چون مصر و شام سفر کرد. وی همچنین اشعاری چند از خود به یادگار گذاشته است. از جمله آثار سراج می‌توان به «نظام المناسک» اشاره کرد.

واگذاری قیمومیت سرزمین‌های عربی به انگلیس و فرانسه

۹۹ سال پیش در بیست و نهم سپتامبر ۱۹۲۱ میلادی ، قیمومیت سرزمین ‏های عربی خاورمیانه به انگلستان و فرانسه واگذار شد.

پاریس و لندن در جریان جنگ جهانی اول و پس از آن، در مورد تقسیم امپراتوری عثمانی میانِ خود به توافق رسیده بودند و تصمیم جامعه ملل در ۲۴ ژوئیه ۱۹۲۱ م برای قیمومیّت، در واقع به این تقسیمْ جنبه قانونی می ‏داد. هم‏چنین کمیسیون دائمی قیمومیت به عنوان یکی از ارکان جامعه ملل، رسیدگی به گزارش ‏های سالانه سرزمین‏‌های تحت قیمومیت و اعلام نظر به شورا را برعهده داشت. اگرچه مصوبات این کمیسیون معمولا بر اساس خواسته ‏های دول بزرگ انجام می ‏گرفت. یکی از اولین طرح‏ هایى که در این زمینه ارائه شد طرح قیمومیت مناطقی در افریقا و اقیانوس آرام بود، اما در مورد کشور‌های خاورمیانه، اتخاذ تصمیم چندین بار به تعویق افتاد و سرانجام طرح ‏های مربوط به این کشور‌ها در ۲۹ سپتامبر ۱۹۲۳ قوت اجرایى پیدا کرد. بر اساس تصمیم کمیسیون، سرزمین‏‌های لبنان و سوریه تحت قیمومیت فرانسه قرار گرفت، و عراق، فلسطین و ماورای اردن تحت سیطره انگلستان درآمد. اگرچه سپردن حاکمیت سرزمین‏های اسلامی به فرانسه و انگلیس، خشم مردم مسلمان منطقه را برانگیخت، اما این دو کشور، سلطه خود را بر سوریه، لبنان، عراق، و اردن تحکیم بخشیدند و به ویژه انگلیس، زمینه لازم برای تشکیل دولت نامشروع صهیونیستی در فلسطین را فراهم کرد.